In de kerngroep eindgebruikers zitten vertegenwoordigers vanuit alle vier de eindgebruikersgroepen (cliënten, zorgverleners, zorgorganisaties, data-analisten/onderzoekers). Wie zijn deze mensen en wat doen ze precies? We stellen je ze graag in onze komende nieuwsbrieven aan je voor. Dit keer is de beurt aan Joan Jorink, echoscopist.
Wie is Joan Jorink?
“Ik ben geboren in Amsterdam, in een groot gezin van zes kinderen. Ik ben een van een tweeling en zing nu nog steeds samen met mijn tweelingbroer in de close harmony band CHANGE. Zingen doe ik al van kinds af aan, maar ik ben er echt in gerold toen ik ooit gevraagd werd voor een musical. Dat heeft me enorm gestimuleerd,” vertelt Joan.
Haar creativiteit uit zich niet alleen in muziek: “Samen met mijn moeder heb ik jarenlang de gekste dingen gemaakt: kransen van bloemen, van servies, van mosselen… alles wat je kunt bedenken. Mijn moeder was daarin echt de gangmaker, ik hielp haar altijd.” Na haar overlijden is dat wat op de achtergrond geraakt, maar Joan blijft actief. “Ik loop ook hard, samen met een vriendengroepje dat we ‘de antilopen’ noemen. We begonnen voor iemand die herstellende was van een operatie, maar het clubje bestaat nog steeds. Inmiddels rennen we vijf kilometer!”
Daarnaast woont Joan op een plek waar het bruist van leven: “We hebben schapen, kippen, een haan, en elk jaar weer lammetjes. Laatst heb ik midden in de nacht een drieling op de wereld geholpen, eentje lag in stuit. Spannend, maar ik dacht: ik heb het zo vaak gezien, ik kan dit!”
Wat doe je in het dagelijks leven?
Joan begon haar loopbaan als verpleegkundige, gespecialiseerd in verloskunde. “Ik heb jarenlang op de verloskamers gewerkt, maar toen mijn man ziek werd, kon ik niet meer onregelmatig werken. Ik ben me gaan omscholen, eerst richting management. Maar na drie jaar wist ik: ik mis de patiëntenzorg. Een gynaecoloog met wie ik werkte zei toen: is echoscopie niets voor jou?” Die vraag bleek het begin van een nieuwe carrière. “Ik wist er nog niks van, maar het trok me enorm. In 2007 ben ik echt vol aan de slag gegaan. Het vak heeft zich ontzettend ontwikkeld sindsdien, maar het blijft prachtig. Het geeft zoveel voldoening om echt iets te kunnen betekenen voor zwangeren.”
Joan is niet alleen werkzaam als echoscopist, maar heeft ook diverse andere rollen. “Ik werk als manager bij de echocentra in Beverwijk en Castricum, geef les aan studenten van Inholland in klinisch redeneren en ik beoordeel logboeken van collega-echoscopisten voor de beroepsvereniging BEN.”
Die laatste rol is ook belangrijk: “De kwaliteit van echoscopie moet hoog blijven, maar daar lopen we echt tegenaan. Er zijn grote verschillen tussen centra. Door logboeken te beoordelen, kunnen we inzichtelijk maken waar verbeteringen mogelijk zijn.”
Waarom is digitale gegevensuitwisseling belangrijk voor je?
Als geen ander weet Joan hoe belangrijk goede gegevensuitwisseling is. “Als ik nu een afwijkende groei zie, moet ik letterlijk naar beneden lopen met een briefje. De verloskundige kan mijn verslag pas een uur later inzien, omdat we niet in hetzelfde systeem werken. Dat is niet van deze tijd.”
Ze vervolgt: “We missen vaak terugkoppeling vanuit de tweede lijn. De derde lijn gaat iets beter, maar ook daar moeten we alles zelf opvragen. We willen weten: wat is er met een casus gebeurd? Hebben we goed ingestuurd? Dat is niet alleen belangrijk voor het dossier, maar ook om van te leren.”
Joan ziet veel in de belofte van digitale uitwisseling, maar benadrukt dat goede afspraken essentieel zijn: “Iedereen moet verantwoordelijk omgaan met beeldmateriaal. Ik ben niet bang om mijn echo’s te delen, ik sta achter mijn werk. Maar wat als een andere partij mijn beelden gebruikt en een andere conclusie trekt? Dan moeten we dat kunnen bespreken en vergelijken. Daar moeten echt duidelijke richtlijnen voor komen.”
Waarom ben je lid van de kerngroep?
Binnen de kerngroep van eindgebruikers zit Joan als vertegenwoordiger van de echoscopie. “Ik zie het als mijn taak om onze stem te laten horen. We zijn vaak eenlingen in het veld, terwijl we een essentiële schakel zijn in de geboortezorg. Als ergens een schema wordt opgesteld van het zorgpad van een zwangere en de echo ontbreekt? Dan zeg ik daar wat van.”
Ze is zich bewust van de unieke positie van echoscopisten: “We hebben geen lokale netwerken zoals verloskundigen of kraamzorg. Er zit veel versnippering in het vak, en dat maakt het lastig om een collectieve stem te laten horen. Maar ik blijf het doen. Iemand moet het doen.”
Joan combineert haar kritische blik met enthousiasme en betrokkenheid. Wat drijft haar? “Ik vind het echt een voorrecht om in dit vak te werken. Het is technisch én menselijk, elke dag is anders. En ik ben die ene gynaecoloog nog altijd dankbaar dat hij in mij geloofde. Zonder hem was ik dit pad misschien nooit ingeslagen.”
Meer weten?
Wil je contact opnemen met de kerngroep voor meer informatie? Dit kan via eindgebruikers@blinkz.nu.